چگونه عکس های بهتری بگیریم؟

از سایت بی بی سی

چگونه عکس های بهتری بگیریم؟

اگر دوربین عکاسی از ذکاوت مغز انسان بر خوردار بود، برای گرفتن عکس های خوب، کافی بود دوربین را به طرف موضوع مورد نظرمان گرفته و دکمه را فشار دهیم. اما چنین نیست.

وقتی سوژه ای نظر ما را جلب می کند، مغز ما، از میان ازدحام چیزهایی که در اطراف آن قراردارند، به طور خاص، به آن سوژه توجه می کند. قابلیت انطباق دید انسان با نورهای مختلف هم از جمله برتری های دیگر چشم انسان بر دوربین عکاسی است.

برای اینکه عکسی که می گیریم نیز همین رابطه را با بیننده بر قرار کند، باید نکات ظریفی را در نظر داشته باشیم.

عکاسی مانند هر وسیله بیانی دیگری زبان خاص خودش را دارد. آموختن این زبان به ما کمک می کند تا از طریق عکس هایی که می گیریم، فکرها و جهان اطرافمان را بیان کنیم.

در نظر گرفتن نکات زیر می تواند به ما کمک کند تا عکس های گویا تری بگیریم.

١- نور، مهم ترین عامل در عکاسی

کلمه فتوگرافی در زبان انگلیسی یعنی "نگاشتن با نور". نور مناسب می تواند به عکس ما جان ببخشد و بالعکس...

با این وجود، نور مستقیم سایه روشن های تند و ناخوشایندی در عکس ایجاد می کند. برای گرفتن عکس، نور غیرمستقیم بهترین است و رنگ ها را نیز زنده تر می کند.

روزهایی که ابر نازکی تندی نور خورشید را در آسمان می گیرد، صبح های زود و عصرها بهترین اوقات برای عکاسی هستند. یادمان باشد که نور باید بر سوژه عکس ما بتابد و نه بر دوربین.

 

٢- سوژه جالب

انتخاب موضوع یا سوژه جالب قدم اول است. پیش از گرفتن عکس از خود بپرسیم چه چیزی ما را به موضوع مورد نظرمان جلب کرده و سعی کنیم آن را به روشنی در عکسی که می گیریم نشان دهیم.

هم چنین، به یک عکس اکتفا نکرده، زوایای متفاوتی را برای نشان دادن موضوع مورد نظرمان تجربه کنیم. این کار به ما فرصت بهتری برای انتخاب بهترین عکس خواهد داد.

٣- دو قدم به جلو

همه دوربین ها قابلیت زوم کردن (طویل تر شدن عدسی دوربین) را ندارند و این کار، حتی وقتی امکانش باشد، از عمق میدان عکس می کاهد و بخش کوچکتری از آن واضح به نظر می آید.

برای حذف آنچه حضورش در عکس لازم نیست، بهترین راه نزدیک شدن به موضوع است. این کار از شلوغی عکس کم کرده تاکید بیشتری بر آنچه مورد نظر عکاس است می گذارد.

پیش از فشردن دکمه دوربین، چند قدم به موضوع عکس نزدیک شوید و دوباره از دریچه دوربین به آن نگاه کنید. اگر آنچه مورد نظر شماست بخش عمده عکس را پر نکرده، باز هم جلو تر باید رفت.

در عکس زیر، انعکاس آسمان در آب و شکل برگ هایی که سطح آن را پوشانده اند توجه عکاس را به خود جلب کرده. برای تاکید بر این نکته باید چیز های زیادی از عکس حذف می شده اند. این کار با نزدیک شدن عکاس به موضوع عملی شده است.

۴- کادر عکس

این انتخاب که چه چیزهایی را در عکس جا دهیم و چه چیزهایی را حذف کنیم یکی از مهم ترین عوامل در موفقیت عکس ماست.

پنجره مستطیل شکل دوربین که از آن به جهان نگاه می کنیم کادر عکس ما را تشکیل می دهد. پیش از گرفتن عکس، با نگاهی به آنچه در این کادر قرار گرفته، می توانیم آنچه را برای بیان عکس لازم است حفظ و آنچه را اضافی ست حذف کنیم.

حرکت دادن دوربین، تغییر فاصله ما با سوژه عکس و تغییر جای سوژه در صورت امکان، محتوای این کادر را تغییر می دهد.

 

٥- زمینه پشت عکس

زمینه شلوغ پشت عکس را در زبان عکاسی می شود به هیاهویی تشبیه کرد که مانع رسیدن صدای ما به گوش مخاطب می شود.

تغییر جای دوربین می تواند این پس زمینه را تغییر دهد. آرام بودن این پس زمینه به بیننده فرصت می دهد با تمرکز بیشتری به موضوع عکس نگاه کند.

٦- کمپوزیسیون یا همچینی

آنچه از پنجره دوربین می بینیم عکس نهایی ما را تشکیل می دهد. آیا اجزای عکس ما با دقت کنار هم چیده شده اند؟

کمپوزیسیون یا همچینی در عکس را می توانیم به دستور زبان تشبیه کنیم. اگر کلمات ما با نظم در کنار هم قرار بگیرند، بیان ما روشن و مفهوم خواهد بود.

رابطه بین اجزای عکس، کمپوزیسیون عکس را می سازد. این رابطه باید چنان باشد که منظور ما را از گرفتن عکس به روشنی بیان کند.

مرکز عکس همیشه بهترین محل برای قرار دادن موضوع نیست. با حرکت دادن دوربین می توانیم بهترین کمپوزیسیون را کشف کنیم.

٧- وضوح در عکس

آنچه در یک عکس واضح یا فوکوس باشد نگاه بیننده را به خود می کشد. عکاس با واضح نشان دادن عناصر عکس به بیننده می گوید "اینجا را نگاه کنید."

در بیشتر دوربین های عکاسی دیجیتال که همه چیز اتوماتیک انجام می شود، نقطه وضوح در مرکز تصویر قرار گرفته و اگر موضوع مورد نظر شما در گوشه عکس قرار بگیرد از وضوح کمتری برخوردار خواهد بود.

برای حل این مشکل، می توانید:

- با قرار دادن سوژه در وسط کادر، دکمه گرفتن عکس را تا نیمه فشار دهید و نگه دارید

- با این عمل سوژه شما واضح شده می توانید آن را هر کجای کادر که بخواهید قرار دهید

- حالا دکمه را که در نیمه راه نگه داشته اید تا انتها فشار داده عکس را بگیرید

این قاعده شامل همه عکس ها نمی شود. گاهی مبهم بودن به بیان موضوع عکس کمک می کند.

 

٨- عمق عکس

آنچه در عکس ما به وضوح دیده می شود عمق عکس را تشکیل می دهد. این عمق به ما امکان می دهد تا بخش هایی از جهان اطرافمان را، که از سه بعد بر خوردار است، در یک عکس، که تنها دو بعد دارد، نشان دهیم.

نور از عوامل اصلی ایجاد عمق در عکس است. در نور زیاد، دریچه ورودی دوربین مانند چشم گربه در روز تنگ می شود. این شرایط وضوح بیشتری در عکس ایجاد می کند.

چیدن اجزای عکس به صورتی که بعضی نزدیک تر به دوربین و بعضی دورتر باشند نیز به عکس ما عمق بیشتری می دهد. عدسی های بلند (زوم) از عمق عکس می کاهند و عدسی های کوتاه با میدان دید وسیع تر (واید انگل) به آن می افزایند.

 

از کارتیه برسون، یکی از بهترین عکاسان جهان، نقل شده که گفته است "عکاسی یعنی طوری به جهان نگاه کنیم که گویی اولین بار است آن را می بینیم."

از سایت بی بی سی

تجربه یک پرواز

پرواز

مدت ها بود که آرزوی تجربه یک پرواز بر فراز یک طبیعت بکر را داشتم. یکی از دلایل رفتن به قله هایی مثل بینالود ، هزار مسجد یا اژدرکوه رسیدن به چنین احساسهایی بود. برای ایجاد احساس قویتر نیاز داشتم رفاقت و نزدیکی بیشتری با پرنده های کوهستانی داشته باشم. تا اینکه یک روز جمعه (23/03/1385) ساعت سه صبح از جلو منزل با یکی از دوستان با گرفتن یک سرویس آزاد به روستای ازغد ( روستایی در پنجاه کیلومتری مرکز مشهد که از مشهد به سمت طرقبه می روید وسپس از جاده روستای حصار گلستان به روستای ازغد) رفتیم. هزینه رفت چهار هزار تومان شد ( سهم هر کدام دو هزار تومان) . بیشتر جمعه ها در این ساعت یک گروه حداقل دو نفری را برای رفتن به طبیعت تدارک می بینم. در محدوده خانه ما صدها خانواده با صدها ماشین زندگی می کنند ولی تمام آنها با هم به اندازه من که فعلاً هیچ ماشینی هم ندارم ، سعادت رفتن به طبیعت های ناب و بکررا نداشته اند. داشتن امکانات خیلی ملاک نیست. اغلب اوقات اراده و پشتکار حرف اول را می زند. مسیر دره ازغد را به سمت رشته کوههای بینالود ادامه دادیم. بعد از طی حدود پانزده کیلومتر راه ، سمت راست از روی یال  یکی از رشته کوههای بلند به سمت روستای دهبار حرکت کردیم. آنجا مسیر روتینی برای گلگشت یا کوهنوردی نبود برای همین در یک مسیرنسبتاً طولانی هیچ انسانی بجز یک چوپان را ندیدیم.

بین مسیر روی یکی از کوههای بلند که مشرف به چند دره بود پرنده های زیبایی را در حال پرواز بر فراز کوهها و دره ها دیدیم. به قسمت های بلند تر کوه رفتم و آنقدر آنجا ماندم تا هم پرندهها به وجود من عادت کنند و هم من بتوانم در حس پرواز آنها شریک شوم. تا لحظه دوست داشتنی مانند آنچه در عکس می بینید فرا رسید ، من هم با حرکت روی کوههای مشرف دره حس پرواز را تجربه کردم. زمان ایستاده بود و تو با پرندگان مسیر رؤیایی آنهارا پرواز می کردی.

این عکس با f/8 و سرعت یک سیصد و بیستم ثانیه و حساسیت صد برداشته شده است. چندین عکس گرفتم این یکی به رؤیایی که مدتها دنبالش بودم بیشتر جان می داد . من برای خودم و کسانی که میتوانیم با هم حس و دید مشترکی داشته باشیم عکس می گیرم ، نه به خاطر خوش آمدن یک جشنواره . حال اگر در یک جشنواره هم پذیرفته شد و به نمایش در آمد که چه بهتر. متاسفانه بسیاری از هنرمندان ما، در نظر می گیرند که سیاستهای یک جشنواره یا پسند یک عده ای چیست و بر آن اساس کاری را آماده و عرضه می کنند ، برای همین هنرمندان صاحب سبک بسیار کم داریم. بقول مولوی این افراد نمی توانند موزون خویش باشند و درنتیجه انتظار سبک و ایده های ناب را از آنها نباید داشت.

یک نفس میزان اینی ، یک نفس میزان آن         یک نفس میزان خود شو، تا شوی موزون خویش

بعد از آن تجربه هیجان انگیز و عبور از چند رشته کوه به دره روستای دهبار رسیدیم . پس از چند ساعت پیاده روی در دره ی خوش آب و هوای دهبار که روستاییان در حال برداشت میوه هایشان بودند و دیدن نوجوانی که فرزند یک دوست روستایی بود به روستا رسیدیم . از آنجا با خودرو چند جوان خوش ذوق که اهل همان روستا بودند و از شهر برای تفریح به روستایشان آمده بودند به مشهد آمدیم.ساعت پنج و نیم بعد از ظهر بود که به خانه رسیدیم. روز بسیار خوبی بود. خیلی حرفهای دیگر از این روز مانده ، 

مانند طلوع خورشید بی نظیر کوهستان و ... که باشد برای بعد. سر خوش و دلشاد باشید.

محسن موسوی زاده – مشهد    01/05/1385